ieder vogeltje zingt........

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We horen hier regelmatig een bepaalde vogel maar weten niet welke het is, het is geen gezang maar een soort van roep. Willy zou het wel weten. Het was een frisse ochtend, 't ging net. De mensen hier zitten zich dan ook in de ochtend te warmen bij het vuurtje, hangen en eten wat. Ze zijn hier niet laat naar bed en ook niet vroeg op. Het is allemaal basic en veel zelfvoorzienend. Industrialisatie is hier helemaal niet. Er is wel werkverschaffing want 1 man laat 4 koeien grazen. Kleinschaligheid is hier het credo en het moderne ontspullen hoeven ze hier niet meer te leren want zo is hun leven. Wat moet je nog meer dan een dak boven je hoofd, een tv, een hangmat, een tegelvloer want je zit en eet en kijkt tv tenslotte in kleermakerszit. En de pick-up truck is onontbeerlijk, liefst met bijna zwarte ramen en natuurlijk airco. Probleem met de donkere ramen is dat je geen oogcontact kan maken met de chauffeur en meestal zit hij ook nog aan de andere kant dan ik hem verwacht. Ze hebben naar ons idee (nog) niet de hebzucht van het Westen. Je blijft met je vingers van andermans spullen af. Alles ligt hier dag en nacht open en bloot en geld op de markt ligt ge woon op de kraam voor het grijpen. Alleen de rijken met de grote huizen, meestal buitenlanders of hoge functionarissen doen hun best om met prachtig mooie hekwerken hun bezit te beschermen. Hoe fijn is het om niet bang te zijn dat de volgende dag je fiets weg is. Het is weer een mooie route alleen wel drukker en zeker de eerste helft zwaarder. Het is lichtbewolkt en windje in de rug. Het is rond 11 uur en onze magen hebben weer iets nodig. Veel is er niet maar we weten toch een tentje te vinden waar ze een nudelsoepje voor ons willen maken met van die overheerlijke ballen erin die volgens mij van de stieren zijn. Ook de smaak van koriander staat mij altijd wat tegen maar je moet iets. Na 70 km aangekomen in Dan Sai op zoek naar een slaapplek. We raken verwend. Toch een behoorlijk drukke stad en nog niks gevonden. We staan op een grote kruising en René zegt: ik ga even om de hoek kijken en toch wel bijzonder want daar zit het Dan Sai Resort hotel. Nu moet je daar niet te veel van voorstellen want het park met de bungalows ligt midden op het terrein van de betonfabriek. Dus niet echt sfeervol maar de bungalow is super groot en schoon en in het dorp is van alles te beleven en het ligt niet direct aan de doorgaande weg dus toch wel rustig en dat voor €17,50. Onderweg zien we iedere keer scholen, met altijd het onooglijke portret van de Koning met z'n bleekgemaakte gezicht, zwarte haar en 40 jaar jonger. Geef mij Willem
dan maar alhoewel René liever voor Maxima gaat. Scholing is de armoede ontvluchten en mogelijkheden creëeren voor een onafhankelijk leven. Ze leren Engels en als ze ons voorbij zien fietsen dan is het steevast: he hello what's your name. Geweldig toch. Ook dit keer was het avondeten een lastige. Eten genoeg maar vooral om ergens gezellig te zitten lukte niet. We snappen nog niet hoe het hier werkt want er zijn wel wat tentjes maar om 17.00 uur zijn die gesloten en het leek er niet op dat ze nog weer open zouden gaan. Langs de weg hadden we al iets gezien waar een aantal mensen een soort van rijst soep aan het eten waren. Wij dat ook gedaan. Je moet wel alles lusten en durven eten. Het was een soort hartige rijstepap met gember, bosui en soepballetjes met een gebakken ei er nog door. Eigenlijk best lekker en het vulde goed. Glas water erbij en € 1,65 afrekenen in het totaal. Daarna nog 2 heerlijke Belgische wafels met chocosaus, dat kon er nog wel vanaf voor 0,27 per stuk. Buikje vol maar het voelt wat misdadig. Morgen wordt een zware dag wat klimmen betreft maar de afstand is niet zo lang, ca 50km.