met de trein

Een vroege dag. Ontbijt zou klaar liggen om half 5, helaas beneden aangekomen zou het ontbijt om 6.30 klaar liggen. Leer voor de volgende keer: Schrijf het op! Naar het station gefietst, nog donker maar geen verkeer te zien. We waren netjes een uur vooraf, alles gesloten alleen al wel een aantal reizigers. Iedereen dik aangekleed en wij in korte broek en hemd waar al ras het donsjasje bij kwam. Een trein voor ons die een andere bestemming had, was slechts 5 kwartier te laat. Tegen 6 uur kwam er een spoorbeambte naar ons toe en vertelde dat we nog voor onze fietsen moesten betalen. Ach, het is hier allemaal niet zo duur dus wij ff bijleggen. We hadden de Express trein die keurig op tijd kwam. Ik had gelezen dat daar een bagage compartiment bij zat maar onze fietsen moesten omhoog getild worden en hup door het raam naar binnen worden geduwd. Ja, het blijft lachen en verbazen. Geen ontbijt geen probleem want na de eerste 5 minuten komt er al een venter met een warme hap. Het is nog fris en het zal nog frisser worden want de gezellige jongeman voor ons zet aan beide zijden de ramen vast open zodat wij gruwelijk in de wind zitten. Gelukkig donsjas met capuchon aan en de benen kunnen wel wat hebben. Vervolgens komt er een malloot naast ons zitten en zegt: hot, hot, hot en trekt vervolgens z'n vest uit en zet ook zijn raam open om vervolgens, na de gestelde vraag waar we heen gaan, weer te vertrekken naar z'n eigen plekkie. De zon zal niet lang op zich laten wachten. De trein mindert vaart en staat stil op een helling. Hij rolt achteruit. We spreken af er uit te springen als hij echt gaat. Met veel pijn en moeite komt hij weer op gang. Hij toetert en remt weer af en toetert weer. Ach honden op het spoor of mensen aan het werk. Het eten valt verder wat tegen want na de eenmalige warme hap, die we nog aan ons neus voorbij lieten gaan, niemand meer gezien. Ook nu moet ik toch weer een keer plassen maar het trekt me niet aan om hier het toilet te bezoeken. Plots komt de conducteur, die regelmatig van pet wisselt, vertellen dat we naar een andere wagon moeten want waar we in zitten moet er tussenuit. Vreemd want de loc hangt toch echt voorop met daaraan vast de wagon met onze fietsen. En inderdaad bye bye zwaai zwaai. Nadat de wagon weg was gebracht kwam de loc met fietsen weer terug. Ook de honden weten, als de treinen stoppen er soms wel iets te verhapstukken valt en wachten geduldig tot de trein weer vertrekt. Pang Muang is werkelijk een prachtig station. Opvallend is ook dat de deuren gewoon open blijven tijdens de reis. Bij het vertrek zwaait de perronchef met de groene vlag dat de kust weer veilig is en in het donker zwaait een man in de achterste wagon voortdurend met een zaklamp, heel bijzonder en daarom is dit land zo heerlijk en het komt altijd goed. Redelijk op tijd aangekomen maar je bent wel gaar na zo'n reis. Het is wel shocking om weer in een toeristenstad te zijn waar je alle geneugten en verleidingen weer om je heen ziet. Het Koningsgevoel is verdwenen, we zijn niet meer speciaal. Leuk om weer even mee te maken maar 2 dagen is dan weer zat. Het hotel is prima alleen hebben we geen koelkast en dat is vervelend omdat we ons ontbijt zelf maken. Het is een klein paradijsje in een grote stad, net buiten het centrum, met een fijn zwembad erbij. Je ziet dat veel toeristen de boel verknallen want in het hotel zijn overal regeltjes voor. Ook op de mega avondmarkt loopt iedereen met z'n rugzak op de buik. Jammer want de relaxte sfeer van overal je spullen kunnen laten staan is weg. Er is zelfs een hek met slot wat zal ik fijn slapen.