het ging niet maar het lukte toch

Het werd weer een bijzondere dag. Om half 6 op en dat vind ik nog steeds geen fun. Om 6.15 vertrokken helaas zonder het lekkere ontbijt. Nog snel wat toast met jam en fruit mee kunnen nemen maar de bananencake was er nog niet. Op naar de boot slechts 20 min fietsen tenslotte hadden we alles uitgezocht dus geen verrassingen zou je denken. Toen we de fietsen op de boot wilden zetten kregen wij te horen dat dat absoluut niet mocht. Wij wel maar de fietsen niet. Meerdere mensen erbij, nee het mocht echt niet terwijl wij toch hadden gelezen dat het wel kon. Er was overigens plaats zat en in het kleine bootje de vorige dag ging het ook. Maar nee bleef nee. Dan maar een zielig verhaal houden. Ik smeken of het aub toch kon omdat ik anders dood zou gaan in het verkeer van Bangkok. Dat wilden ze toch ook niet op hun geweten hebben en 1 dame ging bellen. We mochten mee met de volgende boot want die was groter. Maar nee, we mochten toch ineens weer mee met deze boot. De dame die het geregeld had bleef op de kade en de dame die nee had gezegd moest het geld incasseren. Ze was vreselijk boos op ons want als blikken hadden kunnen doden dan had ik beter kunnen gaan fietsen. Het is nl not done dat een Thai gezichtsverlies lijdt en dat had ze wel gedaan. Met het afrekenen moet je gewoon een enkeltje betalen en de fiets gratis mee. Handelsgeest kennen ze hier niet. Ze weten het gewoon niet meer als iets anders dan anders gaat. Ik had deze boottocht voor geen goud willen missen. Naast ons kwam
een monnik staan en die was zeer geïnteresseerd. Ze vinden het doorgaans geweldig dat je zo met je fysiek bezig bent. Hij vertelde van alles. Hij moest dezelfde halte eruit en omdat een monnik hier hoog aanzien heeft werden we aan alle kanten geholpen om er weer af te komen want dat moet best snel. De monnik gaf bij het afscheid René een gebedsketting en mij een amulet voor een veilige en gezonde reis. Wat een emotionele en bijzondere ervaring. Nadat we van de boot zijn is het slechts 1,3 km naar ons hostel Granny Bike. Er zijn dit keer veel fietsers. Een dame uit Korea staat op punt van vertrek, ze is al 4 jaar onderweg. Verder zijn er nog een stel uit UK, een Oostenrijker, een Fransman, een Zwitser en nog een stel met fatbikes. Het is dus aardig vol. We slapen op een zaal, niet echt prettig 3 dagen geen privacy. Maar goed je hoort wel veel verhalen. De Oostenrijker zit hier " vast". Hij wil naar Nepal maar moet een doos insuline bij de douane zien weg te krijgen en die doos ligt daar al 10 dagen. Ze denken dat hij er iets geks mee wil doen of zo maar inmiddels gaat z'n visum maandag ook verlopen. Hij krijgt dus een hoop kosten voor z'n kiezen maar probeert er toch iets positiefs uit te halen. Hij moet nu verplicht rust houden. Vanmiddag te voet de fietsdozen gaan halen en ook dat is gelukt. Nu alleen nog de fietsen demonteren en wat boemelen in Bangkok. En op tijd naar bed want het was weer een lange dag!